Er was eens een kat die toen hij stierf de memorabele woorden sprak ‘maar bewaar mijn bont.’ Dit volgde op ‘Vergeet mijn lot’. Historische intertextuele
¶ referenties waren de kat niet vreemd. Onder elke teen had de kat een asterix laten tatoeëren, die weer verwezen naar andere zaken. De kat zijn interesse ging voornamelijk uit naar interculturele communicatie en’ crossover’, zijn snorharen hadden alle kleuren van de regenboog en vaak maakte hij voor zijn plezier een choreografie, die hij demonstreerde aan derden, meestal musici en theoretici, die hier veel inspiratie uit putten, en artikelen aan wijdden.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment