'Met dit meisje kan je niet praten.' zei hij. 'Zij is slechts een ongewenst nummer.' 'Het zal slechts goed komen wanneer je gaat.' Maar degene tegen wie hij sprak was het er niet mee eens: 'Snap je het niet? Je kan het niet van me weg nemen. Geef het terug. Zie je niet wat het voor me betekend?'
Niemand zag wat het betekende. Het deed er ook niet zoveel toe. De Hortensia bloeide, de herfsthoorn groeide, alles in de natuur sproot uit, het leven liet van zich horen. Ja, het was lente! Heerlijk! Bianca met haar varkenspootjes sprong in het privé-zwembad dat spontaan over liep. Haar ouders keken, champagne nippend, grinnikend toe.
Geld hadden ze genoeg. Het zwembad werd iedere zomer drie keer opnieuw gevuld en aan het eind van de zomer organiseerden ze een groot feest... 's Middags zwommen de kinderen in cola en 's avonds zwommen hun ouders in champagne... Bianca's oma had daar een fabriek vol van namelijk.
Op een dag kwam er een lek in de fabriek en stroomde hij leeg. Weg was alle champagne! Daar ging het geluk, wat een misère!
'Geen alcohol, geen fun!' riep Mien Dobbelsteen die ondertussen het bordes veegde en zich tegelijkertijd afvroeg wat ze toch bruto verdiende als ze freelance 10 euro ex BTW kreeg. 'Gewoon 30% eraf halen.' riep Henri Sarolea die voorbij fietste en net een prachtvoorstelling had gezien in De Appel. 'Snel naar huis.' dacht ie. 'Dit wordt een pracht recensie. Zo eenvoudig af te kraken, die amateurs. Zit niemand op te wachten toch?'
No comments:
Post a Comment