Weer een nieuw avontuur van Harry Haas en Otje Konijn, door Inge & Herman

Zwetend werd Otje wakker. Hij had een vreselijke droom gehad waarin hij zijn identiteit was verloren.'Wie ben ik? Wat kan ik? Waar gaan we naartoe?' vroeg hij hardop, foutief Gaugain citerend.
'Zeg, kan dat wat zachter?', riep Harry Haas, zijn buurman, die al weken aan slapeloosheid leed. 'Oh, sorry,' zei Otje, en schoot direct in zijn slacht- ¶
offerrol. 'Ik zal het wel weer verkeerd doen,' dacht hij. Maar het probleem bleef: wie WAS Otje eigenlijk?
Was Otje eigenlijk wel te vertrouwen? Harry Haas kwam er niet uit. Hij besloot Otje aan een test te onderwerpen: hij zou -zogenaamd- twee dagen van huis gaan en Otje vragen zijn kruiden te verzorgen, waarbij hij dan heel terloops zou laten vallen 'dat er hier in dit kastje geen belangrijke dingen liggen, alleen heel persoonlijke spullen'. Daarvoor, vóór het kastje, zou hij dan wat grassprietjes leggen, in een bepaald patroon, en als hij dan na 2 dagen terugkwam, en het patroon veranderd ¶
zou zijn, dan zou hij weten dat Otje een onbetrouwbaar konijn was.
Nu dat hij dat niet wist, dacht hij dat Otje een geode vriend was. Zo eentje die met je huilt en met je lacht, met wie je alles delen kan. Harry Haas besloot zijn meest intieme geheim te delen met Otje. 'Otje,' zei hij, en keek 'm veelbetekenend aan. 'Je moet weten, jongen, en ik zeg dat niet makkelijk, maar...' Een ongemakkelijke stilte viel. Otje draaide wat aan z'n kralen-dreads. ¶
'... Otje, wil je met me... ehm... minnekozen?' Harry fluisterde het bijna, sloot z'n oogjes half en bracht z'n snuit richting Otje.
'Minnekozen' dacht Otje, 'vozen bedoelt-ie. Die fijnzinnigheid van Harry is pure komedie. Ik geef mijzelf niet zomaar bloot', maar het was al geschied: Harry had Otje al voor zich gewonnen door Otje' gevoelige buikje te strelen. 'Mijn verstand zegt 'nee'' zei Otje zwaar ademend. Haary beet zachtjes in Otje's oor. 'Wat ben je toch een rothaas' hijgde Otje. 'Ja, een ¶
hele lieve rothaas, dat weet je toch Otje'.
Otje was het gezeik van Harry opeens zat, pakte een elastiekje en een kiezelsteen, richtte tussen Harry's ogen en schoot.
Harry was eerst stil, wiebelde en wankelde toen was, en viel vervolgens recht voorover.
Otje stond op, gooie z'n konijne-oortjes nonchalant in z'n nek, startte z'n motor en reed weg, weg van die plek, van de wereld, het avontuur tegemoet.
Welk avontuur?
Welnu, waarde lezers, dat is voor de volgende keer.

-WORDT VERVOLGD-