Multiple Choise (Herman & Inge)

'Hoe is uw relatie met God?' vroeg de documentairemaker aan Frederik, een doopsgezinde predikant. 'Oh meneer, ik doe dit gewoon voor de poen moet u weten.' De documentairemaker staarde onbewogen in de ogen van de predikant en bracht de microfoon nog wat dichter bij hem. Frederik zweeg echter, en staarde terug. Op de achtergrond speelde het kerkorgel en de mensen verlieten de kerk. De ¶ documentairemaker vervolgde 'En betaalt het een beetje?' Frederik deed z'n boord recht, keek omlaag en zei 'Oh, ik mag niet klagen.' Dat was waar, Frederik had niet te klagen, op materieël vlak kwam hij niets te kort, hij had een eigen huis, een auto, de nieuwste apparatuur, vakanties... hij had alles, oppervlakkig beschouwd. Plezier in zijn werk? Soms. De vergaderingen waren minder, en zijn colléga's, een beetje, tja. 'Nee ik mag niet ¶ klagen', zei hij nogmaals. 'Maar wat verwacht je precies van mij?' vroeg de documentairemaker. 'Nou, niet zo veel meer', zei Frederik, die de intelligentie van deze young creative allang had ingeschat 'misschien nog een paar van die diepgravende vragen, en dan moest je maar eens gaan monteren.' De documentairemaker knikte. 'Goed, nog twee vragen dan. De eerste: Hoe verhoudt u zich tot de West-Europese christelijke traditie?' Frederik zuchtte, hij had zin om te praten over z'n passie voor antieke koelkasten, specifiek de allereerste Amerikaanse modellen, die nog op ammoniak liepen. 'Die verhouding is uitstekend, dank u', antwoordde Frederik. De ¶ documentairemaker wachtte wat, maar Frederik zei verder niks. 'Dan de allerlaatste vraag', besloot de documentairemaker, 'Geloof je dat je zinvol bezig bent?' Op deze vraag had Frederik niet gerekend, hij was er niet op voorbereid. De vraag overrompelde hem, confronteerde hem met de 'mens' Frederik en hij voelde zich plotseling naakt. Op elke vraag had hij een pasklaar antwoord, maar 'Vind je dat je zinvol bezig bent?' viel in een andere categorie. ¶ Frederik lachte wat en probeerde: 'Zinvol... zinvol... interessante vraag...' maar verder kwam hij niet. Een wesp vloog in zijn keel en prikte op zijn huig, die opzwelde en z'n luchtpijp afsloot. 'Uuuuh' hapte hij naar adem, maar helaas, het was z'n laatste ademteug. De interviewer keek het aan, geschokt, verstokt, en toen Frederik omviel riep hij pas 'Help' en 'Oh mijn God', maar de kerk was leeg en niemand reageerde. De documentairemaker rende de kerk uit en besefte buiten dat hij 112 moest bellen. Hij zocht z'n mobiele telefoon en belde, '112 goedemiddag. Voor urgente gevallen, kies 1, voor minder urgente gevallen, kies 2'. De documentairemaker koos 1, 'Om u beter van dienst te kunnen zijn vragen wij u uw burgerservicenummer bij de hand te houden. ¶ Tevens maken wij u erop attent dat voor een nog betere dienstverlening dit gesprek kan worden opgenomen om dit..' 'Neem op!' schreeuwde de documentairemaker in paniek. Frederiks lichaam leek op te zwellen en er verschenen paarse vlekken op zijn slapen en op zijn handen en op zijn voorhoofd en op zijn neus. Eindelijk kreeg hij iemand aan de lijn, '112 met Nancy de Waard..' maar de documentairemaker hoorde het al niet meer: uit de buik van Frederik groeide nu een boom, vol rode bessen, en een vogel kwam aangevlogen, en nóg één, en nóg één... De documentairemaker liet de hoorn van de telefoon los en pakte zijn camera, maar héél vreemd: toen hij drie dagen later de beelden die hij geschoten had bekeek zag hij enkel een medium-shot van Frederik die zelfverzekerd in de lens keek, 'zinvol... ja, hoe definieer je dat? Is het zinvol om in armoede te leven? ..als je de keuze hebt?'