Harry & Otje... encore (Inge & Herman)

'Zolang je abstract werkt vraagt niemand je naar een betekenis... men zegt "mooi" of "interessant" of helemaal niets... maar zodra je figuratieve elementen in je werk toelaat... vraagt men ineens "Wat wil je daarmee zeggen?" en word je geacht één of ander statement te maken... het is gemakzuchtigheid... het is niet omdat iemand kan zien dat hij ook kan kijken... alsof inhoud en vorm los van elkaar zouden kunnen bestaan! Ach, ik verwacht waarschijnlijk teveel... overigens... ik denk dat Vinnie het Veulen me geëxcommuniceerd heeft, hij zegt me althans geen gedag meer... wellicht heeft het iets met Ronnie de Rat te maken.. misschien heeft hij gemene dingen over mij gezegd.. o ja en ik zag ook Getsie de Geit.. die' Maar Otje hoorde niets van wat Harry zei. Met een vage glimlach staarde ze afwezig voor zich uit terwijl ze onafgebroken haar oor streelde. ¶ Otje zat in een nieuwe seksuele bloeifase waardoor Harry een beetje op zijn intellectuele honger bleef zitten. Otje was de enige gelijkwaardige gesprekspartner van Harry. Maar gezien Otjes escapades was er weinig inhoudelijks te delen. Dus zag Harry zich genoodzaakt zijn gedachten aan het papier toe te vertrouwen. "De ontdekking van het bruidsbed" begon hij zij eerste geschrift. Geestdriftig kraste hij de titel weer door. 'Te gezocht, te geconstrueerd' zei hij hardop. 'Misschien eerst iets schrijven en dan pas een titel geven', zei hij en beet op z'n pen. Die brak. De inkt droop over zijn bekkie. 'Hè gatver' riep Harry en rende naar de badkamer. Maar de inkt was watervast. Wat te doen? Wat te doen? Er zat maar 1 ding op: scheren. Harry zeepte z'n snuit in en scheerde de blauwe haartjes weg. Maar dat zag er niet uit! Het was een soort negatieve baard. Dan maar z'n hele hoofd kaal. Harry was nog niet klaar om alles af te spoelen en de bel ging. Het was Otje, hitsiger dan ooit te voren. ¶ Maar toen Harry de deur opendeed vergat Otje de geilheid heel even en lachte het uit toen hij de kale haas zag! Harry kreeg het koud van deze reactie, of was het omdat hij geen vacht meer had? Snel liep hij naar de hoek van de kamer en nam zijn peignoir van de kapstok. De peignoir was gewatteerd en van ruwe donkerblauwe zijde waarop witte lelies waren geborduurd, afgewerkt met gouddraad. Harry had het kledingstuk door een Tsjoengaars hamstertje laten uitvoeren ter gelegenheid van zijn 8ste verjaardag, maar -om eerlijk te zijn- de peignoir stond Harry niet. Zijn figuur kreeg er iets gedrongens door, terwijl hij in feite niet onatlethisch gebouwd was. En nu diende de peignoir om Harry's ¶ naaktheid te bedekken. 'Ja lach maar dom konijn', siste de haas. Toen kwam er een Indiër voorbij met een polaroidtoestel en nam een foto. '5 Euro', zei hij met een Indisch accent. Toen Harry de foto van zichzelf zag moest hij ook heel hard lachen. De Indiër werd kwaad en smeet z'n camera tegen Harry's hoofd, dat direct hevig begon te bloeden. 'Hahhaha, ook dat nog!' gierde Otje, en Harry moest huilen van de pret. De Indiër zag een jasmijnboom bloeien bij de buren en zag z'n kans schoon een nieuwe business te starten. Wat hij niet wist was dat het een magische jasmijnboom was, waarvan de bloemen ¶ hallucinatoir werkten door enkel aanraking. De Indiër plukte wat bloemen, en binnen enkele minuten veranderde alles, hij zag alleen nog maar kleuren, geen vormen. Na 3 dagen werd hij gevonden door een wandelaar die de politie inlichtte, die hem even later in een busje tilde, maar meteen daarop een ernstigere melding binnenkregen, en zich direct naar de plek des onheils haastten, waardoor de Indiër achterover tuimelde en daarbij zijn hoofd stootte, wat hem deed giechelen. En dát was wat hij de rest van zijn leven deed: giechelen, en soms 'blue' zeggen. Hij was erg gelukkig, maar van geringe maatschappelijke waarde volgens velen.