Vos & Schildpad by Herman, Inge and Terry, 2003

‘Mijn hemel’ riep de vos met opgeheven voorpoten ‘welk een verschrikking!’
‘Waar heb je het over Vos?’ vroeg de de schildpad. ¶ ‘Ach lieve schildpad, ik droomde zojuist iets verschrikkelijks, en nu ben ik bang dat het een visionaire droom was’ zei de vos treurig. ‘Maar wat droomde u dan, beste vos?’ vroeg de schildpad. ‘Ik kan het u niet zeggen’ zei de vos ‘het is te gruwelijk.’ ‘Maar zeg het toch’ hield de schildpad aan ‘het zal u opluchten erover te vertellen.’ ‘Neen, ik kan het niet’ zei de vos. ‘Toe, vooruit, spreek’ zei de schildpad. ‘Nee, nee, het is te onaangenaam’ antwoordde de vos. ‘Maar Vos, komaan, laat het los, geef uw ¶ nachtmerrie prijs’. ‘Nou, vooruit dan’ zei de vos en hij vertelde welke droom hem gekweld had aan de schildpad. ‘Het was een erotische droom’ begon Vos. Schildpad vond het een boeiend begin, trok z’n sokken uit, stak een shaggie op en zakte onderuit op de bank. ‘Ik droomde dat je me vroeg of je me mocht nemen. Dat vond ik goed. Maar toen het eenmaal begon ging alles heel langzaam en het stopte niet meer, het ging maar door, het duurde zóó lang dat ik m’n libido verloor..’ Vos moest slikken. ¶ Schildpad drukte z’n sigaret uit, ‘en?’ vroeg hij. Vos legde z’n hoofd in z’n handen; ‘sindsdien ben ik impotent.’ Een stilte volgde.
De merel hief zijn lied aan. Met lange gekrulde uithalen lamenteerde hij de overdaad aan tekort in deze wereld. ‘Weet je’ zei de vos ‘ het ergste is nog wel de routine. Er zijn lieden die het leven als een kleurenfilm beschouwen, maar dat zijn de gelukkige dwazen. De werkelijkheid is ononkoombaar grijs.’ ¶ Een traan brak uit zijn oog. ‘Ach Vos’ sprak Schildpad ‘zie dan ook de mooie dingen eens’ ‘Waar dan?’ antwoordde Vos bitter. Tja, nu het hem zó gevraagd werd stond schilpad plots met z’n mond vol tanden, en eigenlijk begon die nare onverkwikkelijke houding van Vos hem zo onderhand behoorlijk tegen te staan. ‘Vos, weet je wat jij kan doen? Jij kan doodvallen. Tabee, en veel succes ermee.’ ¶ En daar ging Schidpad, Vos eenzaam achterlatend, maar ja, zoals dat met schildpadden gaat, dat ging dus niet zo snel. De tranenvloed die Vos vervolgens uitstortte haalde Schildpad in. Maar ach, wist Schildpad veel, die dacht dat het regende. Nou ja, Vos huilde natuurlijk ook niet voor eeuwig. Met genoeg zin voor realisme besloot Vos dat er nog wel meer schildpadden op de wereld waren. Hij boekte een vlucht naar Austalië, pakte z’n koffer, zette ’n zonnebril op en verliet Europa. ¶ Dit echter brak het hart van Europa, die ook een zondvloed van tranen stortte om het idee dat Vos haar voorgoed had verlaten, en op die zondvloed dreef Schildpad naar Australië. ‘Wat krijgen we nou weer’ zei Schildpad. Voor hem stonden Nick Cave, Kylie Minogue en een Moari-man met tribals op z’n gezicht getatoeëerd. De Maori pakte een lange holle lucifer en ¶ begon erin te blazen, wat een lage fluittoon opleverde. ‘Mooi’ zei Schildpad ‘werkelijk, heel mooi.’ ‘Een digeridoo’ zei kylie. ‘Aha’ zei de Schildpad ‘een digeridoo.. Dat is werkelijk mijn meest hardgrondig gehaatte instrument; dus lieve Kylie en beste mr. Maori, steek die digeridoo maar in jullie reet alsof het een dubbelzijdige dildo ¶ is!’ Maar Schildpad’ kirde Kylie ‘hoe weet jij dat dat ons geheime speeltje is? Heb je ons soms zitten bespieden, ouwe stiekemerd?’
Schildpad wilde ontkennen maar Kylie had zich hierop voorbereid, zette schilpad op z’n achterpoten, nagelde hem aan de muur en geselde hem net zolang tot Schildpad alles bekende, alvorens hij de geest liet en z’n hoofd terugzakte, als oude slagroom, in z’n schild.