ZT door Ruth, Renate, Inge en Fanny (15/03/08)

En toen ging de bal aan het rollen. Alle luchtmatrassen gingen lek. Alle honden begonnen te janken en te blaffen. ¶ Alle melk werd zuur en de soufflé zakte in. Ik zag plotseling iets bewegen. Het was tamelijk ondefinieerbaar wat ik daar zag. Het was een soort rups die daar uitkroop. Ik verstond niet wat hij zei. Uit zijn buik stak een vogeltje dat meteen haar vleugeltjes spreidde en wegvloog ¶ naar het land van My Little Pony, de oversekste paardenhoertjes met hun wulpse staartjes. ‘wie ben jij?’ vroeg een stem die nergens vandaan leek te komen. My Little Pony sloeg met haar staartje de fruitvliegjes van haar ¶ achterste. ‘Wie ben jij?’ klonk de stem nogmaals. My Little Pony glimlachte. De steentjes in zijn lange manen glitterden en glinsterden. My little pony schitterde. Hij glimlachte en toen weerklonk zijn guitige zoete stem. Ik ben ¶ Averoes. Ik behoor tot het ras van de Little Ponies, dat stamt uit het post-Barbie tijdperk. Je had ook nog andere fabeldieren die destijds furore maakten: de troelie woelie en de lolobal en de Monchichi. ¶ Maar ik, ik ben een raspaardje hoor. Heerlijk galopperen op de stevige rug van het beest. Helemaal in extase tot er allemaal sneeuwkristallen explodeerden. Een begin zonder einde aan te breien. Rechts over links. Links over ¶ rechts. Averechts. Regelmatig van patroon. Geen epileptische, impulsieve, spasmatische of sarcastische dissonanten. Pure harmonie en liefdevolle relaties tussen het individu en de wereld. How do you think it feels? Kom, dan fluiter ik het in je oor.

Otje & Harry Revisited door Terry, Inge, Fanny en Herman (23/02/08)

‘De struisvogel struikelt over de struik!’ Harry kon niet meer stoppen deze zin te herhalen terwijl hij met twee takken –die hij aan de uiteinden van twee gekleurde kralen had voorzien- op een lege ijzeren ton sloeg. Otje het konijn deed of hij niets hoorde maar zag zich uiteindelijk toch genoodzaakt Harry’s takken af te pakken en deze in een diepe put te werpen, waarop Harry gewoon twee andere takken van de grond ¶ raapte om mee op de ton te slaan: PAM PAM PAM ‘de struisvogel struikelt over de struik!’ Otje legde zijn pootjes over zijn oren. Zulk kabaal deed hem altijd terug denken aan zijn traumatische oorlogservaringen in zijn vroege jeugd. Al kon hij zich er niet veel van herinneren –Otje was tenslotte slechts anderhalf jaar oud toen-, de periode van de Grote Strijd ¶ der Hazen en Konijnen had diepe sporen getrokken in Otjes persoonlijkheid. Dit uitte zich dan ook direct naar Harry. Hun relatie was compleet verstoord. Dat was jammer omdat er potentie was in hun vriendschap. Maar de geschiedenis was sterker dan de aantrekkingskracht tussen de twee en zo eindigden Harry en Otje letterlijk als schoolvoorbeeld van de negatieve gevolgen van het racisme. ‘Onderscheid op basis van ras zou verboden moeten worden’ zei Liflaf de Luiaard, en viel in slaap. De hele klas raakte ¶ in rep en roer, begon propjes, kauwgom en later bierblikjes –leeg- te gooien, maar Liflaf slipe rustig door.
Liflaf had zijn slaapvermogen te danken aan een regelmatig leven. Geen alcohol, geen tabak, regelmatige toepassing van lichamelijke oefening en koude douches. Liflaf hanteerde deze ijzeren regelmaat en zijn gecontroleerd verlangen ¶ met de vaardigheid van een doorgewinterde ijsbeer. Liflaf was de beste slaper ter wereld. Niet erg produktiefenerzijds, maar ook geen gevaar voor de maatschappelijke orde anderzijds. Hoewel.. Liflafs’ inertie oefende een grote aantrekkingskracht uit op de andere dieren in het bos. Eén derde van de dierengemeenschap was inmiddels part-time gaan werken, ‘liever ¶ tijd dan geld’ zeiden ze. Maar als dit zo doorging, wie moest er dan opdraaien voor de sociale zekerheid? Harry Haas had hierover een interessante theorie ontwikkeld. ‘Gewoon afschaffen die hele santenkraam!’ In Harry’s maatschappijvisie was geen plaats voor uitvretende luiaards: ‘Gewoon aan de slag. Handen uit de mouwen. Er is altijd wel een kantoor dat moet worden schoongemaakt. En anders rot je maar op naar een ander land. Of je kan leren leven op de lucht.’ Harry for president!

ZT door Terry, Inge, Fanny en Herman (23/02/08)

‘Wat zal ik eens op tafel zetten?’ vroeg tante Sidonia zich af, ‘gewoon aardappelen, bloemkool en een braadworstje, of zal ik eens voor die gekke ¶ groenteburgers gaan?’ Ten einde raad besloot Sidonia het dieetboek van Sonja Bakker te raadplegen.
In de index vond ze een gerecht dat meer aansloot bij haar smaakvoorkeuren: geconfijte gember met kalfsschenkel. Sidonia’s mond werd vochtig, en er viel zelfs een druppel speeksel op het boordje van haar zijden bloesje. ¶
Gelukkig zag niemand het. Sidonia grinnikte en liep naar de kelderkast om de gemberbolletjes te pakken. Wat zijn die toch altijd heerlijk verwarmend, smakelijk en zoet. Een echte opkikker tussen twee fasen afstoffen in. Toch geen hysterie mevrouw? Welnee. Hysterie heeft volgens Freud een verband met de baarmoeder maar wie hecht geloof aan zijn gebrauwel, geouwehoer en gezemel. Wat een projectie, die leed aan die ¶ man. Oh nee, wat leed die man aan projectie dei boleet. Wat een gekke zwam die boleet. Wat een idiote vliegenzwam, wat een vreemde sji-take, een afgedwaalde champignon, onaangepaste paddestoel. Superlatieven schoten tekort, beeldspraak voldeed niet meer, het enige dat restte was theater. Vrije expressie, niet met tekst, nee: bewegingstheater. Mime was eigenlijk de enige optie. En op dit moment kwam Corry ¶ het verhaal binnen. Corry de clown. Ze was weggelopen van het Hongaars staatscircus toen ze 12 was omdat haar liberale ideeën niet stookten met het verder vrij communistisch georienteerde kunstenaarsgezelschap. Na met veel moeite over het ijzeren gordijn geklauterd te zijn, bleek het Westerse paradijs ¶ ook niet wat ze gehoopt had. Arme Corry eindigde achter de ramen op een derde-rangs achtergracht van de Amsterdamse wallen. Daar kwamen haar acrobatische capaciteiten overigens nog wel van pas. Haar seksuele diensten waren zeer gegeerd en Corry slaagde erin haar lot met waardigheid te dragen. Haar openingszin luidde steevast ‘jouw genot is mijn genot’, een zin die natuurlijk als muziek in de oren van de hoerenlopers klonk, omdat zij liever de illusie koesterden van Corry’s oprechte interesse in hen, dan de bittere waarheid te erkennen dat alles wat Corry tegen zei en deed voortvloeide uit een sluwe marktstrategie.